Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cave putes quicquam esse verius. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quae duo sunt, unum facit. Tum mihi Piso: Quid ergo? Duo Reges: constructio interrete. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Non laboro, inquit, de nomine. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Est, ut dicis, inquam. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Bork: Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Quid enim?: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Dicimus aliquem hilare vivere;: Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Bork: Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.
Recte, inquit, intellegis.: Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut
adolescentulus eriperes P.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute
finis bonorum;

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur, quem scis quam admirer quemque eo delecter.

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.